Hulde aan de bikkels. Weekje biken en fun maken en vervolgens de MTBA trophy domineren. Dat is geen kaas boyz. Maar bovenin is het wel spannender geworden. Frank en Nick hebben behoorlijk gescoord en de wedstrijden na het zomer reces gaan de top 3 bepalen. Daarachter is het om plek drie tot zes ook weer spannend. Het clubkampioenschap en de BBC lijken de scherprechters. Onder de post graag uw verhalen uit Peaulistan droppen.
Aankomst was vrijdag, met een hotelletje via Booking.com, met zijn 6en. Het begon goed, met veel bier en pizza bij een coole Poolse gast. #goedkoop lekker bier. Oh ja, resultaat: kater op zaterdag, en de eerste MTBA niet kunnen acties hadden al plaats gevonden die nacht. Zaterdag: proloog verkenning, na een rustige klim met een stijging van 5 tot 6% kwamen we bij de start van de proloog. De proloog was 14.2km, met 1 lange klim, en een grote downhill met 3 kleine puistjes. De klim deden we rustig aan, mijn beentjes voelde goed. Het was een schotter klim langs pistes, en door het wintersport gebied heen. Eindigde met een asfalt stukje, redelijk steil, en hier draaide we naar links: en BAM. Eerste technische trail omhoog, Echternach style. Dit singletrailje liep ongeveer 500meter door, en toen begon de downhill, en wat voor 1, het was nog wat nat van de regen die dag, en dat maakte het 'iets' lastiger, de meeste van ons liepen, maar de 'echten' fietste uiteraard... Konden meteen de goede lijn zien, want hij was wel te doen. De afdaling was van het kaliber: steil, heel steil, en grote keien/rotsen. Ik noemde de afdeling: grof schotter. Hierna, lange highspeed downhill met wortels, rotsen en bochten, weg over, en toen de laatste 6km naar de finisch, grotendeels naar beneden met 3 kleine hobbels.
BeantwoordenVerwijderenVerder was het deze dag, ook de dag van het inruimen van de slaapplek in een oude school, kennismaking met de organisatie, spanjaarden, Frenzie en Ozzie.
Zondag: proloog: iedereen lichtjes gespannen, het was een tijdrit, hadden allemaal eigen starttijden (teams samen uiteraard), en dit was het moment om te kijken waar we stonden in het internationale startveld. Na 2km omhoog fietsen (rustig) was het.... BAM...cranckbout afgebroken bij mij. WTF???? Toen begon voor mij en Joene de eerste echte teamwork test, snel naar beneden, en kijken wat er te repareren was, of om te zetten. Ik had immers mijn Starrie (voor onderdelen) mee genomen. Alleen daar zat een 1x10: 34T-11/36 verzet op. En dat voor een klim van 7km.... We twijffelen, wat gingen we doen, omzetten, uitstel van starttijd vragen, of gewoon op de starrie, omhoog beuken, en de downhill proberen te overleven op een ongeveerde bike... Let wel, het was echt een fully downhill ;-). We maakten de gok / afgewogen keuze om op de starrie te gaan, vanwege het risico van alles losmaken/kapotmaken. Dus snel met de auto omhoog, ombouwen (stuurbordje niet vergeten haha), en 4min losrijden... En toen was het startschot, en zoals we hadden afgesproken, zou team MTBA DieselPower (alla team partyhardy) elke dag 1 stunt uithalen: vandaag was het: volle sprint tot na de bocht, met veel geschreeuw (DEUTSCHLAND!! > dankjewel Sijtse) Er zijn hier foto's van, en de organisatie plus deelnemers wisten niet was ze meemaakten met ons. Bij bocht 1 hadden we de de eerste 2 gestarte teams al bijgehaald, Joene lag er bijna al af (30sec zat er tussen de starts), en toen was het temporiseren en communiceren (goed tempo / harder of zachter), bij het vlakkere gedeelte ging Joene voorop, zodat ik op krachten kon gaan komen voor het steilste gedeelte met mijn k.u.t. verzet. Gelukkig, power was er, en we trokken hem weer door omhoog, waarbij we we nog steeds mensen inhaalde, net voor de technische sectie werden we bijgehaald door een team (achteraf de nr1 overall), en we gingen het technische gedeelte op. Joene voorop, want hij had de vering, en kon de lijn bepalen. Tactiek: niet te hard, want ik had geen vering, plus was de china bike sterk genoeg hiervoor?? Finish was belangrijker, gelukkig lukte het steilste gedeelte, op de fiets, en we haalden nog steeds mensen in, die erg raar keken naar mijn bike... Daarna kwam de highspeed downhill, met als resultaat: kokende remmen, want ik moest controleren, dit kon mijn bike en ik niet aan: met 50km/h rotsen en wortels beuken.. Daarna flowtrail, ik voorop, en omhoog beuken, Joene pakte de technische lijnen en waarschuwde mij, want met HR170 had ik geen tijd om netjes en rustig te rijden. We waren op weg, dat voelde toen al zo, naar toch een goede tijd, toen.... bam... pssssst... lekke band bij Joene, de finish was nog 1.5km weg, what to do: rennen natuurlijk, Joene is onze snelste renner van MTBA! Finish: net na Coen en Ninko, 8e teamtijd. Wat als we geen lekke band hadden??
BeantwoordenVerwijderenDag 2, stage 1: Technisch niet de moeilijkste (omschrijving); Maar wat ging het los weer die dag. Fietsjes hadden we weer klaar gemaakt de dag ervoor (dachten we), en we gingen vol lol, met een rustige start, weg. Reden van achteren naar voren toe, en lagen goed. Net na de eerste 2 technische secties, reed Joene lek, snel plakken, en door jassen. Haalden voor de 2e keer Gijs en Joost weer bij, en reden door naar onze Kivada boys, echter, psssst, 2e keer lek. Bandje erin, en weer door, Gijs en Joost maar weer bijgehaald, en toen, psssst, en pssssst (2 keer lek, plus ik was al ver weg, en moest de klim terugrijden. Want... geen bandjes meer nu. Alles op. We konden alleen nog plakken. Wel vreemd, Joene 4x lek met de ThunderBurt, Arno met de ThunderBurt nog niet.. Technisch betere rijder??
BeantwoordenVerwijderenNa de 4 lekke banden, moesten we nog 15km, trailsrijden. we hadden geen zin meer in gezeik, dus we besloten om ons verlies te nemen, en krachten te gaan sparen, en te hopen op nog 1 goede dag die week. Klassement weg, maar we waren er ook wel voor de lol en het trailen, dus we waren niet happy, maar aan de andere kant: konden ook lachen. Het Klussenteam ging weer aan de slag die avond, terwijl iedereen lekker aan het herstellen was. Want wat was nou het probleem bij ons? te slechte spullen? Kijken, kijken, k.u.t.: Joene had de verkeerde bandjes gekocht. Raceguard ipv snakeskin... Ik had snakeskin. Goede nieuws: lag dus niet aan de skills. Slechte nieuws: we gingen over op onze zwaardere wielsets, met meer noppen. Leek toch de beste keus voor dit terrein. Wat was onze stunt vandaag? Iedereen wist nu wie MTBA is, want die stonden toch wel 4x stil, plus waren aan het lachen, en aan het hard fietsen. Plus herkenbare kleding.
Dag 3: stage2: plus laatste stage voordat we op reis gingen, dus vandaag was de test voor ons; wat blijft heel, en wat niet. Want onderdelen konden we bijna niet meenemen. Welke stunt vandaag? Kopstart natuurlijk. Neutralsatie start, plus 2 XC rijders, dus stoep, hegjes, binnendoor. En daar lag ik, naast de kopgroep, VOLVO reed weg (met camera), en ik in mijn Captain America pakje schoot er vandoor, met Joene in mijn wiel: DEUTSCHLAND! En de rest van de MTBA groep lagen dubbel), want we pakten al snel honderd meter, en deze tijdrij sjakie wilde toch zolang mogelijk deze grap volhouden. Toen gaf Joene er nog een klap overheen, en kwam Nick ons ook nog even helpen, maar toen was de lol er vanaf, want de het peloton ging los, en bij de startklim waren Joene en ik aan het bijkomen, en de rest ging toen vliegen. Maar onze etappe was al geslaagd. Kopstart, met camerawerk. Eigenlijk kwamen we nog best in een ritme, en bij de 2e klim sloten we aan bij Coen en Ninko, en hebben we 10km samen gebiked, waarna Joene en ik nog een tandje harder gingen, want het voelde goed. We hebben dit eigenlijk doorgezet tot aan de finisch, waarbij we 5e of 6e werden, maar wel een prijs betaalden: ik had nog een beetje energie, maar Joene was echt op. Dit was dus iets te veel, want we moesten nog 4 stages, en te veel kapot nu, is niets meer kunnen daarna. Maar goed, onze dag was geslaagd, kopstart en goede dagklassering.
BeantwoordenVerwijderenStage 3: Bardo stage, de meest technische stage, met meer dan 20km singletracks, en dan Echternach style tracks, maar dan voor meer dan 20km lang, omhoog, omlaag, omhoog, omlaag. Wat was vandaag de grap? Onze speciale Deutschland kleding aan uiteraard. We hadden deze speciaal besteld, vanwege de grap, maar ook als moraalpakje voor ons. Als we moe waren en lol wilden.. We gingen rustig van start, want Joene was de dag ervoor slecht geweest, dus we wisten niet wat slim was nu. Maar door de rustige start, en vooral, onze stijl van trails, kwamen we in een flow terecht, waarbij we de andere teams begonnen in te halen en achter ons te laten. Met veel geschreeuw, gezing, en geroep naar elkaar (schunnige kreten uiteraard) reden we weg en gingen we goed. Team Deutschland mocht ook overal langs, want iedereen dacht dat we een super team waren (dat was echt grappig), en er ging een ander team enorm tegen ons koersen (Deutsche bank), terwijl wij alleen maar lol aan het maken waren. Maar... wij waren echt enorm veel sneller als het technisch werd, dus we lieten ze lopen bij de steile klimmen, maar bij de downhills, BAM, er voorbij natuurlijk. Nog twee afdalingen, 1 technische 40% (zo voelde die) klim, en dan zou er een super vette downhill aankomen. Met onze flow, en capaciteiten hebben we die downhill geramd, en halverwege haalden we het DB team bij, die boos werden, maarja... Wij waren team Deutschland!
BeantwoordenVerwijderenHe... de weg, we zijn in Bardo, ik kijk achterom of Joene er nog is, kijk voor mij, en BAM. vlieg met zeker 40 tot 45km/ een rivier/gat in, en klap volop mijn voorwiel en over de kop op de rotsen. Dit is pijn, heel pijnlijk en voelde heel slecht. Joene naast mij, kon nog wel remmen, maar viel ook nog. Joene hielp mij, alles compleet (telefoon lag 5m verder, spullen in het zakje), band eraf, maar de finisch is toch vlakbij? (op 100m van de weg he), dus dan maar rennen, we waren toch al team trailrun (na de proloog), dus rennen dan maar. Tijdens het rennen begon echt alles pijn te doen, knie onder het bloed, schouder en elleboog. Hoofd ok, zo leek het. Maar ja, het bleek achteraf nog meer dan een km rennen te zijn, over de weg, met lekker soepele carbon schoenen. Helaas kwam DB team ons nog voorbij (20s voor ons), en bij de finisch waren we toch nog 6e geworden. Met een hardloop en harde crash. Maar ja.. Bloed gutste uit mijn wonden, dus op naar de EHBO. Die waren echt heel blij met mij, want na wat schoonmaak werk: hechten en je kan niet meer fietsen.. Ja WTF!!
Ziekenhuis was de oplossing, maar ja, we zaten in Bardo, geen ziekenhuis en geen vervoer. (en had ook geen zin in ZKH / hechtingen). Dus ze gingen het met zwaluwstaartjes oplossen en wat verband. De volgende ochtend moest ik maar terugkomen. Met wat hulp bij douchen, aankleden en slaapplek in orde brengen van de MTBA ploeg, kon ik na wat sleutelwerk (voorband he), gaan slapen met pijnstillers. Dag 4, dat ging de moeilijkste dag worden dacht ik, wat doet mijn knie (was niet alleen geschaafd, had ook een volle klap gehad) en met mijn arm en loshangend vlees.
Stage 4: Klimmen, 51km, wat doet het lichaam? Na een beetje hulp van de mannen met aankleden, moest ik (helaas) nog naar de EHBO, die keken mij met enigmisgenoegen aan, wat waarom ga je fietsen jonguh?? Maar goed, schoonmaken/weken/pijnlijden: het zat nog vast, dichttapen die handel, en gaan! Dit was mijn overleven stage, want blijft het heel, en lukt het downhillen met grote klappen/houdt mijn knie het? Antwoord: ja, maar wel met pijn, maar het draaide nog door alles. En, we waren eigenlijk niet zo slecht. Ook deze stage zijn we (net) na Nick en Frank geeindigd. Wat was de grap vandaag? Eigenlijk niets, behalve dat ik met een ducktape wiel heb gereden, losse cranck, kapotte knie en arm, en toch samen goed rijden. Oh ja, ook nog wel wat geschreeuw natuurlijk. Want zo waren we. Coen en Ninko doen goed mee!
BeantwoordenVerwijderenkleine correctie, net na Coen en Ninko geeindigd, zo goed was ik ook weer niet ;-)
VerwijderenStage5: Tussen stage 4&5 ging het 'mis' met team dieselpower: we lagen nog in de race, alle pech gehad, kapot gereden, Arno kaput, en toch waren we nog. Dus enigzins euforisch met bier, en dikke house party met de MTBA mannen in de hal met de massageservice en organisatie vloeide het bier te rijkelijk, en een nachtelijke BBQ met de tjechische fietsservicewinkel, was de ochtend zwaar. Oh ja, om 0:30 met Smack my Bitch up door de school lopen, werd niet gewaardeerd door 2 Polen. Joene was kaput. Wilde stoppen, was ziek. Coen, wel op tijd naar bed, was ook ziek. Na wat motivatiewerk, ging Joene toch starten. Finishen, was het doel. Helaas was dit wel de etappe, met een slotklim van 8-10km en 800hm, en 75km fietsen. Gelukkig was ik fitter en sterker, en kopwerk door Arno, duwwerk omhoog, kwamen we samen de etappe door. Zeg niet hoe, maar uitfietsen was het doel. Plus iedereen kende MTBA nu zeker...
BeantwoordenVerwijderenEtappe 6, dag 7: Na wat biertjes, pizza en ontspanning, had ik mijn slechtste nacht ooit. Koorts en niet geslapen. Verdomme, hopelijk was de koorts van vermoeidheid en/of uitdroging, ipv wondinfectie. Want ik had er weer wat bij, en dat was niet van het fietsen ;-) Maar goed, beetje yoghurt, thee, water drinken en paracetemol, toch maar starten. Laatste etappe, uitfietsen was het motto. Maar ik had nog wat extra's nodig. Iets geks. Clownteam, moest nog iets raars doen. Dus Team Deutschland weer aan, en mijn geniale muziekboxje op de fiets gemonteerd, en we hebben ruim 4 uur gefietst met House, Grunge, Rock en andere meezingers. 95% vond het top, en lag dubbel van het lachen, want eigenlijk fietsen we nog best goed en hard (raar hoe het lichaam werkt af en toe, 4 uur geleden nog koorts, en dan opeens draait alles weer) en we reden van achteren naar voren toe met luide muziek. Dit was de etappe waarbij Joene en ik bij elke voedselpost een feestje hebben gemaakt (terwijl iedereen serieus was), en waarbij Joene mij na 45km kapot had gereden, nu was ik dood, en het geniale kwam nog: 2 bazen klimmen met 1200hm gezamenlijk. Pfoeh.. In de langste klim, met 3 doorgeduwde gelletjes, kwamen we bij Joost en Gijs (Ninko en Coen hadden we al achter ons), en omdat Joost kapot ging, en nog voor klassement reed, zijn we bij gebleven. Met een lekker muziekje, af en doe wat duwen door Arno, en beetje lol, zijn de laatste loodjes veel beter toch?
BeantwoordenVerwijderenEn jaaaaa.... finisch in zich, laatste etappe 7e plek gereden, 8e overall geeindigd, en dat na zoveel pech, een harde crash en 1 ziektedag van Joene. Maar bovenal wat heb ik gelachen, onderweg met Joene, maar ook buitenom met de groep. Geniaal met MTBA. Vanaf dag 1 was de sfeer gezet, en de Dutch Corner heeft een herinnering bij de organisatie achter gelaten, dat weer ik echt zeker. Positief? Daar mag je zelf over oordelen, ik denk van wel, want die Polen zijn ook gek.
BeantwoordenVerwijderenWat heb ik geleerd? Dat ik best hard kan fietsen, dat ik toch niet zo serieus ben, waardoor ik soms wat minder kan fietsen, maar wel een mooi verhaal heb, en dat de Sudety echt tot nu toe de meeste heftige technische ride is geweest, zowel voor lichaam, alswel voor het materiaal. Want er is heel veel kapot gereden, en niet allleen bij ons. En dat lag niet aan het vallen, maar gewoon aan het parcours. Tochtjes van 50, 60 of 70km met 'maar' 2100hm's zeggen niets over wat er voor je wielen ligt als je er bent. Als je wilt mountainbiken, dan is dit ook echt 1 van de tochten om te doen. Wie weet in de toekomst nog een keer, maar nu eerst in augustus herstellen.
Mooi verhaal Arno!
VerwijderenHeel leuk om te lezen. Afzien maar met veel lol.
VerwijderenLeuk dat je het verhaal zo hebt uitgeschreven Arno. erg gaaf om terug te lezen.
VerwijderenVoor mij was het één van de meest intensieve maar meest fantastische bike weken ooit. Wat een gaaf gebied waarbij ik nooit had gedacht dat het zo extreem zou zijn, ik voel de afdalingen nog in mijn hele lichaam doorklappen. En nog (bijna) nooit zoveel afgezien als op stage 5, gewoon 5:30 uur lang in mezelf lopen zeggen dat ik zoiets nooit, maar dan ook nooit meer zal doen. Zonder mijn teammaatje was ik die dag wellicht wel afgestapt. Maar wat heb ik elke dag gelachen zeg, we hebben er met zijn allen echt een maffe bende van gemaakt. Ik ga zeker nog opzoek naar meer varianten op het meisje uit Lisse.. ;-)
Nu zo resumerend op de afgelopen week, is het een week met veel afzien, fantastische singletrails en afdalingen, steile pest klimmen, veel Tyskie en Warka, en natuurlijk de humor die daarbij kwam kijken.. Zou het voor geen goud gemist willen hebben, en wie weet doe ik volgend jaar gewoon weer zoiets.. ;-)
Eens, gaaf verhaal. Geen woord overdreven;-) Ik zag als nog redelijke jonge biker, maar oude Master best op tegen deze uitdaging. Technische afdalingen liggen me nog niet zo... En die waren af en toe best heftig en spannend. Grenzen verlegd en veel geleerd. Wat een stenen en boomstronken onderweg. Soms stukken van 10-15 km niet in het zadel kunnen zitten... Een verschrikkelijke offday gehad en door Joost er door heen gesleept. Dit is ook echt iets om in een team te doen. En zeker met meer teams!
VerwijderenHet moeilijkste waren de eerste 2 dagen in het besef dat je nog zoveel etappes moet afzien. Je krijgt weinig meters cadeau daar! En wat hebben we gemazzeld met het weer. Daardoor ook nog flink kunnen genieten van de omgeving. Echt schitterend daar.
De dagelijkse gang naar het podium met Joost was ook speciaal. De battles met de Russen en de Esten gaven het een extra lading. Met wat minder pech (5 lekke banden voor ons team) hadden we nog kans gehad op de 2e plek en was het extra spannend gebleven. Ik ben in 4 jaar nog niet lek gereden en nu 2 x in een week. Zegt alles over de obstakels!
De internationale contacten gaven een hoop lol. Dat is wel het bijzondere aan deze koers, En Polen is een gek en gaaf land, net als de Polen.
Het was een dol en dwaas rondreizend circus dat 8 dagen duurde en nog verhalen voor jaren oplevert. Voor herhaling vatbaar? Ja, zeker zeg ik na een paar dagen;-)
Haha, wat een verhaal, goed man! Suc6 met herstellen.
BeantwoordenVerwijderenWeinig aan Arno toe te voegen. Wat een week: lachen gieren brullen, super vette paden, technisch een stap gezet, genoten van de huldigingen, het slappe geouwehoer, de sfeer, etc en alles in willekeurige volgorde. Hier gaan we nog lang van kunnen nagenieten! Met de afterparty de week goed afgesloten! Speciale dank gaat naar de Frank...wat een beest is dat! Nog het meeste afgezien door zijn beulswerk, zowel bergop als bergaf. Ik weet weer wat afzien is.
BeantwoordenVerwijderenKnet-ter-gek.........ik hou er zo van!
BeantwoordenVerwijderenNie wijs!!! Waanzinnig verhaal!!
BeantwoordenVerwijderenOh. Vergeef mn spelfouten. Brakke Harrie. .
BeantwoordenVerwijderenWat een verhaal;-) Nu nog meer respect!
BeantwoordenVerwijderenLijkt wel een avontuur van 4 weken...mooi verhaal!
BeantwoordenVerwijderenDas lekker wakkerworden zo....(:-
BeantwoordenVerwijderenHulde en driedubbel respect...!!
Vet verhaal ! Wat een avonturen :- )
BeantwoordenVerwijderenRespect mannen! Maximaal kapot gaan dus. Zowel tijdens de koers als daarnaast ;-)
BeantwoordenVerwijderenMooi verhaal ! Respect !!!!
BeantwoordenVerwijderenSchitterend verhaal.
BeantwoordenVerwijderenEen hele week afzien en toch nog genieten;)
Respect mannen.
Was niet van plan aandacht te besteden aan de blog tijdens mijn vakantie, maar voor dit verhaal is het niet moeilijk een uitzondering te maken! Wat gaaf zeg en hoe stoer dat jullie zoveel heroisch biken hebben kunnen combineren met zoveel fun en geintrapperij. Ik lees een hoop over afzien maar als ik het zo allemaal lees heb ik en een hoop andere MTBA-ers echt iets gemist. Maar snel plannen maken voor volgend jaar zou ik zeggen!!!
BeantwoordenVerwijderenEn dat is een enorme waarheid!
VerwijderenZo ik ook weer eens achter de pc na een week relaxen na Sudety. Was hard nodig ook,want wat heb ik afgezien tijdens die week. Het werkte wel goed met mn Teammaat Coen, maar wat was hij weer sterk, op de 15%+ klimmen was hij echt sterker en moest ik hem laten gaan, en die klimmen waren er helaas genoeg.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig was de marathon verder echt super tof, oneindige kilometers singletrack, wortels, stenen. zelfs op een fully was t nog stuiteren en butsen waar je bij stond. Oneindige klimmen over keien en rotsen die maar niet op leken te houden. Net als Joene ook gigantische offday op dag 5, geen power vanaf halfweg die dag en dat was een zware laatste helft! Zonder teammaatje stond ik daar nu nog in t bos te picknicken! Gelukkig had m'n teammaat een zelfde soort dag en hebben we elkaar er doorheen gesleept. Pech bij ons na 1 week: 1x remblokje achter pleite, 1 lekke band en de laatste dag had ik nog een "lekke" crank wat wat ellende veroorzaakte. De pech bij ons viel dus gelukkig nog alles mee!
Wel super gelachen voor en na de koers, gezellige groep, en die Peaulen weten nu wat MTBA is :). Iedere dag bier bij t avondeten, degelijke Hollandse hits zingen bij het Podium, met z'n 15-en in een Peaulen bus op weg naar het avond eten, alles kan daar. Teveel om op te schrijven als je er niet bij was :) :). iig thanks mannen en op naar de volgende :)